|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
|
|
درباره چه چيز آنها از يكديگر مىپرسند (1)
|
|
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾
|
|
از آن خبر بزرگ و پراهمیت (قیامت) (2)
|
|
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿2﴾
|
|
كه در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
|
|
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
|
|
نه چنان است که می پندارند آنها به زودى خواهند دانست (4)
|
|
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿4﴾
|
|
باز هم نه چنان است که می پندارند بزودى خواهند دانست (5)
|
|
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿5﴾
|
|
آيا زمين را گهوارهاى نگردانيديم (6)
|
|
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
|
|
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (7)
|
|
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
|
|
و شما را جفت آفريديم (8)
|
|
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
|
|
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (9)
|
|
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
|
|
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (10)
|
|
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
|
|
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (11)
|
|
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
|
|
و (12)
|
|
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
|
|
و چراغى فروزان گذارديم (13)
|
|
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
|
|
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (14)
|
|
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾
|
|
تا بدان دانه و گياه برويانيم (15)
|
|
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
|
|
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (16)
|
|
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
|
|
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
|
|
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿17﴾
|
|
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (18)
|
|
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
|
|
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (19)
|
|
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
|
|
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (20)
|
|
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
|
|
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (21)
|
|
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
|
|
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (22)
|
|
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿22﴾
|
|
روزگارى دراز در آن درنگ كنند (23)
|
|
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
|
|
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (24)
|
|
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
|
|
جز آب جوشان و چركابهاى (25)
|
|
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
|
|
كيفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
|
|
جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾
|
|
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (27)
|
|
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
|
|
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند (28)
|
|
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿28﴾
|
|
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آوردهايم (29)
|
|
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿29﴾
|
|
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمىافزاييم (30)
|
|
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
|
|
مسلما پرهيزگاران را پیروزی بزرگی است (31)
|
|
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿31﴾
|
|
باغچه ها و تاكستانها (32)
|
|
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
|
|
و و حوریانی جوان و هم سن و سال(33)
|
|
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
|
|
و پياله هاى لبالب ( از شراب طهور) (34)
|
|
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
|
|
در آنجا نه سخن لغو و بيهودهاى شنوند و نه کلام کذب و دروغ (35)
|
|
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿35﴾
|
|
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (36)
|
|
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
|
|
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه (در آن روز) كس را ياراى خطاب با او نيست (37)
|
|
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
|
|
روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (38)
|
|
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
|
|
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (39)
|
|
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
|
|
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (40)
|
|
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
|
