Tag: [آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده

آنها از چه چیز از یکدیگر سوال می کنند- – متن و ترجمه سوره نباء

Quran Farsi

                                                 سوره  نباء

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

درباره چه چيز آنها از يكديگر مى‏پرسند (1)

عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾

از آن خبر بزرگ و پراهمیت (قیامت) (2)

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿2﴾

كه در باره آن با هم اختلاف دارند (3)

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾

نه چنان است که می پندارند آنها به زودى خواهند دانست (4)

كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿4﴾

باز هم نه چنان است  که می پندارند بزودى خواهند دانست (5)

ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿5﴾

آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم (6)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾

و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (7)

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾

و شما را جفت آفريديم (8)

وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾

و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (9)

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾

و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (10)

وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾

و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (11)

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾

و (12)

وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾

و چراغى فروزان گذارديم (13)

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾

و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (14)

وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾

تا بدان دانه و گياه برويانيم (15)

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾

و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (16)

وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾

قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿17﴾

روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (18)

يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾

و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (19)

وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾

و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (20)

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾

[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (21)

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾

[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (22)

لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿22﴾

روزگارى دراز در آن درنگ كنند (23)

لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾

در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (24)

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾

جز آب جوشان و چركابه‏اى (25)

إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾

كيفرى مناسب [با جرم آنها] (26)

جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾

آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (27)

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾

و آيات ما را سخت تكذيب مى‏كردند (28)

وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿28﴾

و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ايم (29)

وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿29﴾

پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى‏افزاييم (30)

فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾

مسلما پرهيزگاران را پیروزی بزرگی  است (31)

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿31﴾

باغچه‏ ها و تاكستانها (32)

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾

و و حوریانی جوان و هم سن و سال(33)

وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾

و پياله‏ هاى لبالب ( از شراب طهور) (34)

وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾

در آنجا نه  سخن لغو و بيهوده‏اى شنوند و نه کلام کذب و دروغ (35)

لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿35﴾

[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (36)

جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه (در آن روز) كس را ياراى خطاب با او نيست (37)

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾

روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (38)

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾

آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (39)

ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (40)

إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾

<<صفحه بعد