سوره قمر به همراه ترجمه آیات

                                                     سوره قمر   به همراه  ترجمه آیات
   

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه (1)

 

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾

و هر گاه نشانه‏اى ببينند روى بگردانند و گويند سحرى دايم است (2)

 

وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿2﴾

و به تكذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال كردند و [لى] هر كارى را [آخر] قرارى است (3)

 

وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿3﴾

و قطعا از اخبار آنچه در آن مايه انزجار [از كفر] است به ايشان رسيد (4)

 

وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾

حكمت بالغه [حق اين بود] ولى هشدارها سود نكرد (5)

 

حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾

پس از آنان روى برتاب روزى كه داعى [حق] به سوى امرى هولناک دعوت مى ‏كند (6)

 

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ ﴿6﴾

در حالى كه ديدگان خود را پایین انداخته اند چون ملخهاى پراكنده از گورها[ى خود] بیرون مى ‏آيند (7)

 

خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿7﴾

به سرعت ‏سوى آن دعوتگر مى‏شتابند كافران مى‏گويند امروز [چه] روز دشوارى است (8)

 

مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾

پيش از آنان قوم نوح [نيز] به تكذيب پرداختند و بنده ما را دروغگو خواندند و گفتند ديوانه‏اى است و [بسى] آزار كشيد (9)

 

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾

پس  پروردگارش را خواند كه من مغلوب شدم به داد من برس (10)

 

فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿10﴾

پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم (11)

 

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ ﴿11﴾

و از زمين چشمه‏ها جوشانيديم تا آب [زمين و آسمان] براى امرى كه مقدر شده بود به هم پيوستند (12)

 

وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾

و او را بر [كشتى] تخته‏ دار و ميخ‏آجين سوار كرديم (13)

 

وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾

[كشتى] زير نظر ما روان بود [اين] پاداش كسى بود كه مورد انكار واقع شده بود (14)

 

تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ ﴿14﴾

و به راستى آن [سفينه] را بر جاى نهاديم [تا] عبرتى [باشد] پس آيا پندگيرنده‏ اى هست (15)

 

وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿15﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (16)

 

فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿16﴾

و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ ايم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست (17)

 

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿17﴾

قوم عاد به تكذيب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (18)

 

كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿18﴾

ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستاديم (19)

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ﴿19﴾

[كه] مردم را از جا مى ‏كند گويى تنه‏ هاى نخلى بودند كه ريشه‏ كن شده بودند (20)

 

تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ ﴿20﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (21)

 

فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿21﴾

و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ ايم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (22)

 

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿22﴾

قوم ثمود هشداردهندگان را تكذيب كردند (23)

 

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿23﴾

و گفتند آيا  بشرى از خودمان را پيروى كنيم در اين صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهيم بود (24)

 

فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿24﴾

آيا از ميان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلكه او دروغگويى گستاخ است (25)

 

أَؤُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿25﴾

به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ كيست (26)

 

سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿26﴾

ما براى آزمايش آنان [آن] ماده‏ شتر را فرستاديم و [به صالح گفتيم]مراقب آنان باش و شكيبايى كن (27)

 

إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿27﴾

و به آنان خبر ده كه آب ميانشان تقسیم شده‏ است هر كدام را آب به نوبت‏ خواهد بود (28)

 

وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ ﴿28﴾

پس رفيقشان را صدا كردند و [او] شمشير كشيد و [شتر را] پى كرد (29)

 

فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿29﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (30)

 

فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿30﴾

ما بر [سر]شان يك فرياد [مرگبار] فرستاديم و چون گياه خشكيده [كومه‏ها] ريزريز شدند (31)

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿31﴾

و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست (32)

 

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿32﴾

قوم لوط هشداردهندگان را تكذيب كردند (33)

 

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿33﴾

ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى] فروفرستاديم [و] فقط خانواده لوط بودند كه سحرگاهان  آنها ران جات دادیم (34)

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ ﴿34﴾

[و اين] رحمتى از جانب ما بود هر كه شاکر باشد بدين‏سان [او را] پاداش مى‏ دهيم (35)

 

نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ ﴿35﴾

و [لوط] آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود و[لى] در  باره تهديدها[ى ما] به جدال برخاستند (36)

 

وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿36﴾

و از مهمان[هاى] او كام دل خواستند پس فروغ ديدگانشان را گرفتیم و [گفتيم] [مزه] عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد (37)

 

وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿37﴾

و به راستى كه سپيده ‏دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد (38)

 

وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ ﴿38﴾

پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد (39)

 

فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿39﴾

و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏ اى هست (40)

 

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿40﴾

و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند (41)

 

وَلَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿41﴾

[اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند تا چون با اقتدار [گريبان] آنان را گرفتيم (42)

 

كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿42﴾

آيا كافران شما از اينان [كه برشمرديم] برترند يا شما در نوشته‏ ها[ى آسمانى] خط  برائت وامانى دارید (43)

 

أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ ﴿43﴾

يا مى‏گويند ما گروهی پیروزمندیم [و يار و ياور همديگر]يم (44)

 

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ ﴿44﴾

زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند (45)

 

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿45﴾

بلكه موعدشان قيامت است و قيامت [بسى] سخت‏تر و تلخ‏تر است (46)

 

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿46﴾

قطعا بزهكاران در گمراهى و جنونند (47)

 

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿47﴾

روزى كه در آتش به رو كشيده مى‏شوند [و به آنان گفته مى‏شود] لهيب آتش را بچشيد [و احساس كنيد] (48)

 

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿48﴾

ما هر چيزى را به اندازه  و دقیق آفريده‏ ايم (49)

 

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾

و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)

 

وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾

و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (51)

 

وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿51﴾

و هر چه كرده‏اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است (52)

 

وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ ﴿52﴾

و هر کوچک و بزرگى [در آن] نوشته شده است (53)

 

وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾

در حقيقت  جایگاه مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها است(54)

 

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾

در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانايند (55)

 

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾

   
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.