|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
|
|
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده (1)
|
|
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿1﴾
|
|
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشكارم (2)
|
|
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿2﴾
|
|
كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا فرمان بريد (3)
|
|
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿3﴾
|
|
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل] شما را تا وقتى معين به تاخير اندازد ، چون وقت مقرر خدا برسد تاخير بر نخواهد داشت (4)
|
|
يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
|
|
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم (5)
|
|
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
|
|
و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود (6)
|
|
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
|
|
و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى اما انگشتانشان را در گوشهايشان كردند و رداى خويشتن بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هر چه بيشتر بر كبر خود افزودند (7)
|
|
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿7﴾
|
|
سپس من آشكارا آنان را دعوت كردم (8)
|
|
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
|
|
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم (9)
|
|
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
|
|
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است (10)
|
|
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
|
|
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)
|
|
يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾
|
|
و شما را به اموال و پسران يارىی می كند و برايتان باغها قرار نی دهد و نهرها براى شما پديد آورد (12)
|
|
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
|
|
شما را چه شده است كه شكوه خدا را باور نداريد (13)
|
|
مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
|
|
و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است (14)
|
|
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
|
|
مگر ملاحظه نكرده ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را طبقه طبقه آفريده است (15)
|
|
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
|
|
و ماه را در ميان آنها روشنايىبخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد (16)
|
|
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
|
|
و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد (17)
|
|
وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
|
|
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بيرون مى آورد بيرون آوردنى [عجيب] (18)
|
|
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
|
|
و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)
|
|
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
|
|
تا در راههاى فراخ آن برويد (20)
|
|
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
|
|
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود (21)
|
|
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
|
|
و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند (22)
|
|
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿22﴾
|
|
و گفتند زنهار خدايان خود را رها مكنيد و نه و د را واگذاريد و نه سواع و نه ي غوث و نه ي عوق و نه نسر را (23)
|
|
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
|
|
و بسيارى را گمراه كرده اند [بار خدايا] جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى (24)
|
|
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
|
|
[تا] به سبب گناهانشان غرق گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا يارانى نيافتند (25)
|
|
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿25﴾
|
|
و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار (26)
|
|
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿26﴾
|
|
چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىكنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند (27)
|
|
إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿27﴾
|
|
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه در سرايم درآيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و جز بر هلاكت ستمگران ميفزاى (28)
|
|
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
|
