به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
|
آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود (1)
|
|
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
|
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند (2)
|
|
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
|
و انسان گويد [زمين] را چه شده است (3)
|
|
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
|
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد (4)
|
|
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
|
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است (5)
|
|
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
|
آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود (6)
|
|
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
|
پس هر كه هموزن ذره اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد (7)
|
|
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿7﴾
|
و هر كه هموزن ذره اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد دیدد (8)
|
|
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿8﴾
|