به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
|
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (1)
|
|
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
|
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند (2)
|
|
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
|
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند (3)
|
|
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
|
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند (4)
|
|
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
|
هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
|
|
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
|
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
|
|
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿6﴾
|
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (7)
|
|
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿7﴾
|
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (8)
|
|
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿8﴾
|
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (9)
|
|
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿9﴾
|
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
|
|
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿10﴾
|
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (11)
|
|
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿11﴾
|
آنچه را مىكنيد مىدانند (12)
|
|
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
|
قطعا نيكان به بهشت اندرند (13)
|
|
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿13﴾
|
و بىشك بدكاران در دوزخند (14)
|
|
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿14﴾
|
روز جزا در آنجا درآيند (15)
|
|
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿15﴾
|
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
|
|
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿16﴾
|
و تو چه دانى كه چيست روز جزا (17)
|
|
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿17﴾
|
باز چه دانى كه چيست روز جزا (18)
|
|
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿18﴾
|
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
|
|
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
|