حجت الاسلام محمد رضایی در گفت و گو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان بااشاره به خلافت کوتاه مدت امام حسن مجتبی(ع)، گفت: خلافت امام حسن(ع) که در امتداد خلافت امام علی(ع) بود، بیشتر از 6 ماه دوام نیاورد.
وی با بیان اینکه وضعیت آن زمان کوفه به گونه ای بود که در مدت کمتر از 6 ماه امام ناچار به امضای قرارداد صلح شد، خاطرنشان کرد: در بررسی عوامل امضای قرارداد صلح گرچه دشمنان خارجی و آشکار امام حسن(ع) مانند معاویه، منافقین و حزب قاعدین که معتقد به مبهم بودن حق و باطل بودند، وجود داشت اما وجود و تنوع دشمنان آشکار تنها عامل صحیح نیست.
حجت الاسلام رضایی ادامه داد: مهمترین عوامل در تحمیل صلح بر امام حسن(ع) وجود جبهه خودی و وضعیت جریان همراه با امام بود، در این جریان معضل این بود که امام از داشتن یاران توانمند که بازوی مدیریتی امام در جامعه باشند، دچار کمبود و خلا بود.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه توده های مردم بصیرت کافی نداشتند و با امام همراهی نکردند که این مساله نیز باعث تمام شدند حکومت کوتاه مدت امام حسن مجتبی(ع) شد، اظهارداشت: در این عدم همراهی بخشی به دوران خلافت حضرت علی(ع) برمی گردد که در آن دوران سه جنگ بزرگ اتفاق افتاد و اهل بیت(ع) نیروهای توانمند خود را در جنگ از دست دادند. نیروهایی که نقش آفرین، حماسه آفرین، با بصیرت و حرکت زا و موثر بودند.
وی با بیان اینکه نیروهای امام حسن(ع) در آن دوران توانمندی، مهارت و بصیرت کافی را نداشتند، تصریح کرد: به نوعی به جای اینکه نیروهای نسل اول امام بازوان توانمند امام یا ترجمان امام در جامعه باشند، از آن جایی که بصیرت نداشتند، نوعی خودکارشناسی گری و خود تحمیل گری و تقدم و تاخر نسبت به امام در سیرت داشتند.
حجت الاسلام رضایی افزود: در میان اطرافیان امام زمانی که امام درخواست جنگ می کردند، کسانی بودند که در امر جنگ تعلل می کردند و وقتی که امام اوضاع را بحرانی تشخیص دادند که صلح کنند. یارانش منتقد امام بودند که چرا جنگ نمی کنید.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به اینکه خودکارشناسی گری بر ولی معصوم باعث می شود که امام چه زمان آغاز خلافت و چه زمانی که صلح می کنند، مظلوم و غریبه در جمع خودی ها باشند، گفت: در جمع خواص عدم بلوغ، عدم آمادگی و زمان شناسی لازم باعث می شود که امام در اوج بحران تنها بماند.
وی آغاز خلافت امام عصر(ع) را بر بستر فتنه های آخرالزمانی دانست و بیان داشت: در آغاز خلافت امام عصر(ع) فتنه های فراگیر و متعددی در جهان اسلام وجود دارد. به طوری که قبل از ظهور به نام مهدویت و حضرت مهدی(ع) مدعیانی هستند که باعث می شوند امور بر مردم مشتبه شود و دورانی آکنده از فتنه و سرگردانی به وجود می آید.
حجت الاسلام رضایی خاطرنشان کرد: امام عصر(ع) در ماه های پرحادثه آغازین خلافت خود تنها نقطه قوتی که دارند و امام حسن مجتبی(ع) آن را نداشتند، وجود نیروهای توانمند است، مهمترین ویژگی 313 یار امام عصر(ع) ترجمه گری مستقیم سیرت امام عصر(ع) در جامعه است. به طوری که جز عصمت و ولایت تمام خصوصیات امام در آنها تجلی دارد که اگر نباشد، بصیرت در استواری و استقامت نداشته و نمی توانند جهان پر از ظلم و ستم را در بستر عدالت برقرار کنند.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه مقایسه 6 ماه آغازین خلافت امام حسن مجتبی(ع) و امام عصر(ع) درس های بسیاری برای منتظران دارد، افزود: بر این اساس اگر ما مدعی یاوری امام داریم، برای مهدی یاوری به جای ادعا و تقدم و تاخر و خود تحمیل گری و خود انتقادگری باید همیشه آماده دوران ظهور شویم.
وی تاکیدکرد: باید به گونه ای باشیم که نسبت و تعللق به امام زمان پیدا کنیم که تحمل این امر عظیم را داشته باشیم و از خدا بخواهیم که ظرفیت ماموریت عظیم را در وجود ما ایجاد کند تا از دوران غربت امام حسن(ع) فاصله بگیریم و به ظهور امام عصر(ع) نزدیک شویم.
