آموزش مکالمه زبان عربی گردآورنده مجیدمومنی ~~از ديدن شما خرسندم: أنَا سَعيدٌ بِلِقائِکَ. إِنِّي مَسرُورٌ لِرُؤيَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)
أنَا سَعيدَةٌ بِلِقائِکِ. إِنِّي مَسرُورَةٌ لِرُؤيَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث) از شما خواهش می کنم با من به جای عاميانه به زبان فصيح حرف بزنيد: أَرجُوکَ أَن تَتَکَلَّمَ مَعي بِاللُّغَةِ الفُصحَی بَدلاً مِنَ العامِيَّةِ. از عواطف شما نسبت به خودم سپاسگزارم: أَشکُرُکَ لِعَواطِفِکَ تِجاهي. (لِلمُذَکَّر) أَشکُرُکِ لِعَواطِفِکِ تِجاهي. (لِلمُؤَنَّث) از کمک شما سپاسگزارم: شُکراً لِمُساعِدَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)/ شُکراً لِمُساعِدَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث) از همه شما سپاسگزاری می کنم: أَشکُرُکُم جَميعاً. اشکال ندارد: لا بَأسَ. اختيار داريد: لا داعِیَ لِلشُّکرِ. آب و هوای اين شهر چگونه است؟ کَيفَ مُناخُ هذِهِ المَدينَةِ؟ آب و هوای اين شهر خوب است: مُناخُ هذِهِ المَدينَةِ جَيِّدٌ. حداقل دما در اين شهر 15 و حداکثر 45 درجه سانتيگراد است: في هَذِه المَدينَةِ دَرَجَةُ الحَرارَةِ الصُّغرَی هِيَ خَمسَ عَشرَةَ دَرَجَةً مِئَوِيَّةً وَ العُظمَی خَمسَةٌ وَ أَربَعُونَ دَرَجَةً. اسم من… است: إسمي…/ إسمِي سَعيدٌ./ إسمي فاطِمَةُ . اطمينان ندارم، مطمئن نيستم: لَستُ مُتَأَکِّداً (لِلمُذَکَّر) / لَستُ مُتَأَکِّدَةً. (لِلمُؤَنَّث) آفرين برتو! خدا به شما بركت دهد: بارَكَ اللهُ فيكَ. (لِلمُذَکَّر) بارَکَ اللهُ فِيکِ.(لِلمُؤَنَّث) . بارَكَ اللهُ فِيکُم (لِلمُخاطَبِينَ) / بارَكَ اللهُ فِيکُنَّ. (لِلمُخاطَبات) افسوس، حيف: يا لَلْخَسارَة. اگر به ديدن من بياييد خوشحال خواهم شد. سَوفَ أَکُونُ مَسرُوراً إذا جِئتَ لِزيارَتِي (لِلمُذَکَّر) / سَوفَ أَکُونُ مَسرُورةً إذا جِئتَ لِزيارَتِي. (لِلمُؤَنَّث) البته: طَبْعاً، بِالطَّبْعِ اوقات خوشی را برايت آرزو می کنم: أتَمَنَّی لَکَ وَقتاً طَيِّباً. (لِلمُذَکَّر) أتَمَنَّی لَکِ وَقتاً طَيِّباً. (لِلمُؤَنَّث) أتَمَنَّی لَکُم وَقتاً طَيِّباً. (لِلمُخاطَبِينَ) / أتَمَنَّی لَکُنَّ وَقتاً طَيِّباً. (لِلمُخاطَبات) أتَمَنَّی لَهُم وَقتاً طَيِّباً. (لِلغائِبينَ) / أتَمَنَّی لَهُنَّ وَقتاً طَيِّباً. (لِلغائِبات) آيا می توانی به من کمک کنی؟ هَلْ تَسْتَطيعُ أنْ تُساعِدَنِی؟ بله، می توانم به شما کمک کنم: نَعَم، أَستَطِيعُ أَنْ أُساعِدَکَ. نه، نمی توانم به شما کمک کنم: لا، لا أَستَطِيعُ أَنْ أُساعِدَکَ. آيا مطمئن هستی؟ هَل أَنتَ واثِقٌ؟/ بله، کاملاً مطمئن هستم: نَعَم کُلَّ الثِّقَةِ. آيا ميل داريد با من بيرون بياييد؟ هَل تَرغَبُ بِالخُرُوجِ مَعِي؟ بله، دوست دارم با تو بيرون بيايم: نَعَم، أُحِبُّ الخُروجَ مَعَکَ. آيا شما متأهل هستيد يا مجرد؟ هَل أَنتَ مُتَزَوِّجٌ أَم أَعزَب؟ (لِلمُذَکَّر) من متأهل هستم: أَنَا مُتَزَوِّجٌ. آيا شما متأهل هستيد يا مجرد؟ هَل أَنتِ مُتَزَوِّجَةٌ أَم عَزباء؟ (لِلمُؤَنَّث) من مجرد هستم: أَنَا عَزباء. آيا شما بچه داريد؟ هَل عِندَکَ أَولادٌ ؟ (لِلمُذَکَّر) / هَل عِندَکِ أَولادٌ ؟ (لِلمُؤَنَّث) بله بچه دارم: نَعَم، عِندِي أَولادٌ. نه بچه ندارم: ما عِندِي أَولادٌ. أيا خجالت نمی کشی! أَلا تَخجَلُ! (لِلمُذَکَّر) / أَلا تَخجَلِينَ ! (لِلمُؤَنَّث) با اجازه شما: عَنْ إذْنِکَ. (لِلمُذَکَّر) / عَنْ إذْنِکِ. (لِلمُؤَنَّث) با دلی سرشار از محبت و ارادت نامه ام را آغاز می کنم : أَبدَأُ رِسالَتِي بِقَلبٍ مُفعَمٍ بِالحُبِّ وَ الإخلاصِ. با دلی سرشار از اندوه به شما تسليت می گويم: أُعَزِّيکُم بِقَلبٍ مِلؤُهُ الحُزنُ وَ الأَسَی. ببخشيد: عَفْواً. بدبختانه، متأسفانه: مِنْ سُوءِ الحَظِ. بدون شک،بدون ترديد: لا شَکَّ برای او آرزوی پيروزی کرد: تَمَنَّی لَهُ النَّجاحَ .(لِلمُذَکَّر) / تَمَنَّتْ لَها النَّجاحَ. (لِلمُؤَنَّث) برايت خوشبختی آرزو می کنم: أتَمَنَّی لَکَ حَظّاً سَعيداً. (لِلمُذَکَّر) أتَمَنَّی لَکِ حَظّاً سَعيداً. (لِلمُؤَنَّث) أتَمَنَّی لَکُم حَظّاً سَعيداً. (لِلمُخاطَبِينَ) أتَمَنَّی لَکُنَّ حَظّاً سَعيداً. (لِلمُخاطَبات) أتَمَنَّی لَهُ حَظّاً سَعيداً .(لِلغائب) أتَمَنَّی لَها حَظّاً سَعيداً. (لِلغائِبة) برايت موفقيت آرزو می کنم: أتَمَنَّی لَکَ نَجاحاً.(لِلمُذَکَّر) أتَمَنَّی لَکِ نَجاحاً. (لِلمُؤَنَّث) برايتان موفقيت آرزو می کنم: أتَمَنَّی لَکُم نَجاحاً. (لِلمُخاطَبِينَ) أتَمَنَّی لَکُنَّ نَجاحاً. (لِلمُخاطَبات) بسيار متأسفم: آسِفٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر) / آسِفَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث) بفرما: تَفَضَّلْ.(لِلمُذَکَّر) / تَفَضَّلي (لِلمُؤَنَّث) بِفرما: شَرِّف. (لِلمُذَکَّر) / شَرِّفِي. (لِلمُؤَنَّث) (در سوريه و لبنان) بفرما بنشين:تَفَضَّلْ بِالجُلُوسِ.(لِلمخاطب)/ تَفَضَّلِي بِالجُلُوسِ.(لِلمخاطبة) تَفَضَّلُوا بِالجُلُوسِ. (لِلمُخاطَبِينَ) / تَفَضَّلنَ بِالجُلُوسِ. (لِلمُخاطَبات) بقای عمرشما باد« درتسليت»:البَقِيّة في حياتِكُمْ. به تو قول می دهم: أُعاهِدُكَ. (لِلمُذَکَّر) / أُعاهِدُكِ. (لِلمُؤَنَّث) به اميد ديدار: إلی اللِّقاء./ به سلامت: مَعَ السَّلامَة./ به ما افتخار داديد: شَرَّفتُمُونا. به من اجازه می دهيد؟ هَلْ تَسْمَحُ لِی؟ (لِلمُذَکَّر) هَلْ تَسْمَحِينَ لِی؟(لِلمُؤَنَّث) بله به شما اجازه می دهم: نَعَم، أَسمَحُ لَکَ. (لِلمُذَکَّر) نَعَم، أَسمَحُ لَکِ. (لِلمُؤَنَّث) به من اجازه بدهيد: اِسْمَحْ لِی.(لِلمُخاطَب) / اِسْمَحِي لِی.(لِلمُخاطَبَة) به… نياز دارم: اَحْتاجُ إلی…/ به خودکار نياز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمٍ جافٍّ./ به مداد نياز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمِ رَصاصٍ./ به خودنويس نياز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمِ حِبرٍ. به پدرت سلام برسان: سَلِّم إلی أَبِيکَ. (لِلمُخاطَب) سَلِّمي إلی أبيکِ . (لِلمُخاطَبَة) به برادرت سلام برسان: سَلِّم إلی أَخيکَ. (لِلمُخاطَب) سَلِّمي إلی أَخيکِ. (لِلمُخاطَبَة) به زودی اين کشور را ترک خواهم کرد: سَأُغادِرُ هَذَا البَلَدَ قَريباً. به زودی اين کشور را ترک خواهيم کرد: سَنُغادِرُ هَذَا البَلَدَ قَريباً. هرگز اين کشور را ترک نخواهم کرد: لَن اُغادِرَ هَذَا البَلَدَ. هرگز اين کشور را ترک نخواهيم کرد: لَن نُغادِرَ هَذَا البَلَدَ. تبريک،مبارک باشد: مَبْرُوک./ هزار بار تبريک: ألْف مَبْروک./ تبريک های قلبی: التَّهانِیَ القَلْبِيَّة. تلفن شما چند است؟ کَم رَقَمُ هاتِفِکَ؟ تو اشتباه می کنی: أنْتَ غَلْطان .(لِلمُخاطَب) / أنتِ غَلطانَة . (لِلمُخاطَبَة) تو را به خدا می سپارم: أسْتَوْدِعُکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / أسْتَوْدِعُکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة) تو مرا بدبخت کردی: أَنتَ خَرَّبتَ بَيتي. (لِلمُخاطَب) أَنتِ خَرَّبتِ بَيتي. (لِلمُخاطَبَة) حال شما چطور است؟ کَيفَ حالُکَ ؟ (لِلمُخاطَب) / کَيفَ حالُکِ ؟ (لِلمُخاطَبَة) من خوبم، تو چطوری؟ أَنَا بَخَيرِ، کَيفَ أَنتَ ؟ (لِلمُخاطَب) أَنَا بَخَيرِ، کَيفَ أَنتِ ؟ (لِلمُخاطَبَة) حال مادرت چطور است؟ کَيفَ حالُ أُمِّکَ؟ او خوب است، سپاسگزارم: هِيَ بَخَيرٍ، شُکراً لَکَ حال خانواده خوب است؟ هَلِ العائِلَةُ بِخَيرٍ؟ بله، آن ها خوبند، بسيار سپاسگزارم: نَعَم، هُم بَخَيرٍ، شُکراً جَزيلاً. حق با توست: الحَقُّ مَعَکَ. (لِلمُخاطَب) / الحَقُّ مَعَکِ. (لِلمُخاطَبَة) خدا حافظ: في أَمانِ اللهِ./ خدا را شکر: الحَمْدُ لِلّهِ./ خدا نکند: لا سَمَحَ اللهُ. خدا قوت: اللهُ يُقَوِّيكَ. (لِلمُخاطَب) / اللهُ يُقَوِّيكِ. (لِلمُخاطَبَة) خداقوت! خسته نباشی! ساعَدَكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) ساعَدَكِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة) خدا خيرت دهد: بَشَّرَكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / بَشَّرَكِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة) خدا عمرت دهد! الهي پيرشی! أَطالَ اللهُ عُمرَكَ. (لِلمُخاطَب) أَطالَ اللهُ عُمرَكِ. (لِلمُخاطَبَة) خدا عمرتان دهد! الهی پير شويد! أَطالَ اللهُ عُمرَكُم. (لِلمُخاطَبِينَ) أَطالَ اللهُ عُمرَکُنَّ. (لِلمُخاطَبات) خدا تو را حفظ كند: رَعاكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / رَعاكِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة) خدا از تو درگذرد، خدا تو را بيامرزد: سامَحَكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) سامَحَكِ اللهُ (لِلمُخاطَبَة) خدا از شما در گذرد، خدا شما را بيامرزد: سامَحَکُمُ اللهُ. (لِلمُخاطَبِينَ) سامَحَكُنَّ اللهُ. (لِلمُخاطَبات) خدا را شکر سالم برگشتی(خطاب به مسافر):الحَمْدُ لِلهِ عَلَى السّلامةِ. خداوند به شما برکت دهد: اللهُ يُبارِکُ فيکَ. (لِلمُخاطَب) / اللهُ يُبارِکُ فيکِ. (لِلمُخاطَبَة) خداوند به تو سلامتی بدهد: اللهُ يُعْطِيکَ العافِيَة. (لِلمُخاطَب) اللهُ يُعْطِيکِ العافِيَة. (لِلمُخاطَبَة) خداوند به شما سلامتی بدهد: اللهُ يُعْطِيکُمُ العافِيَة. (لِلمُخاطَبِينَ) اللهُ يُعْطِيکُنَّ العافِيَة. (لِلمُخاطَبات) خداوند تو را از هر بلايی سلامت نگه دارد: اللهُ يَسلِمُکَ مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ. (لِلمُخاطَب) اللهُ يَسلِمُکِ مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ. (لِلمُخاطَبَة) خداوندشما را از هر بلايی سلامت نگه دارد: اللهُ يَسلِمُکُم مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ. (لِلمُخاطَبِينَ) اللهُ يَسلِمُکُنَّ مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ. (لِلمُخاطَبات) خداوندآن ها را از هر بلايی سلامت نگه دارد: اللهُ يَسلِمُهُم مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ.(لِلغائِبِينَ) اللهُ يَسلِمُهُنَّ مِن کُلِّ بَلِيَّةٍ.(لِلغائِبات) خوابت خوش: صَحَّ النَّوم. خواهش می کنم: أرْجُو،أرْجُوکَ. خوب،بسيار خوب: طَيِّب، حَسَناً./ خوب، من بايد بروم: حَسَناً، يَجِبُ أَن أَذهَبَ. خوبم : أَنَا بِخَيرٍ ./ ما خوبيم: نَحنُ بِخَيرٍ. او خوب است : هُوَ بِخَيرٍ. (لِلمُذَکَّر) / هِيَ بِخَيرٍ. (لِلمُؤَنَّث) خوش آمديد: أهْلاً وَ سَهْلاً ، مَرْحَباً. خوش به حالت: ماأسْعَدَكَ.طُوبَی لَکَ. (لِلمُخاطَب) ماأسْعَدَكِ.طُوبَی لَکِ. (لِلمُخاطَبَة) خوشوقت شديم: تَشَرَّفْنا، فُرصَة سَعيدَة./ خوشبختانه: مِن حُسْنِ الحَظِ. خوشحال می شوم که ترا بار ديگر ببينم: يَسُرُّني جِدّاً أن أَراکَ ثانِيةً، يَسُرُّني جِدّاً أنْ أَراکَ مَرَّةًثانِيَةً. چشم!،اطاعت: سَمْعاً وَ طاعَةً، أمْرُكَ. چشمت سلامت:سَلِمتْ عَيناكَ. (لِلمُخاطَب) / سَلِمتْ عَيناكِ. (لِلمُخاطَبَة) چه خبر؟ مَا الخَبَرُ؟ چه وقت يکديگر را می بينيم؟ مَتی نَلتَقِی؟ فردا يکديگر را خواهيم ديد: نَلتَقي غَداً. چه فرمايشی داريد؟ ماذا تَأمُرُ ؟ (لِلمُخاطَب) / ماذا تَأمُرِينَ ؟ (لِلمُخاطَبَة) ماذا تَأمُرُونَ؟ (لِلمُخاطَبِينَ) / ماذا تَأمُرنَ؟ (لِلمُخاطَبات) چه وقت تشريف آورديد؟ مَتَی وَصَلتَ؟ (لِلمُخاطَب) / مَتَی وَصَلتِ؟ (لِلمُخاطَبَة) مَتَی وَصَلتُم ؟ (لِلمُخاطَبِينَ) / مَتَی وَصَلتُنَّ ؟ (لِلمُخاطَبات) چه خبر اندوه باری! يا لَهُ مِنْ خَبَرٍ مُحزِنٍ!/ چه خبر شادی! يا لَهُ مِنْ خَبَرٍ مُفرِحٍ !/ چه رستورانی! يا لَهُ مِنْ مَطعَمٍ !/چه داستانی! يا لَها مِنْ قِصَّةٍ !/چه رُمانی! يا لَها مِنْ رِوايَةٍ!/ چه باغی! يا لَها مِنْ حَديقَةٍ ! چقدر اندوهگينم! مَا أَشَدَّ حُزنِي!/ چقدر خوشحالم! ما اَشَدَّ سُرُورِي! ما اَشَدَّ فَرَحِي! در امان خدا: فی أمانِ اللهِ./ در پناه خدا: في رِعايَةِ اللهِ. دريغا،افسوس: وا أَسَفاهُ، وا حَسرَتا. دستت درد نکند: سَلِمَتْ يَداکَ، عَاشَتْ يَداکَ. (لِلمُخاطَب) سَلِمَتْ يَداکِ، عَاشَتْ يَداکِ. (لِلمُخاطَبَة) دوست دارم: أُحِبُّ. / دوست داريم: نُحِبُّ دوست داری: تُحِبُّ. (لِلمُخاطَب) / دوست داری: تُحِبِّينَ. (لِلمُخاطَبَة) دوست داريد: تُحِبُّونَ. (لِلمُخاطَبِينَ) / دوست داريد: تُحبِبنَ. (لِلمُخاطَبات) دوست داريد کمی موسيقی گوش کنيد؟ هَل تُحِبُّ أَن تَسمَعَ قَليلاً مِنَ المُوسيقَی؟ بله، دوست دارم کمی موسيقي گوش کنم: نَعَم، اُحِبُّ أَن اَسمَعَ قَليلاً مِنَ المُوسيقَی. نه، دوست ندارم موسيقي گوش کنم: لا، لا اُحِبُّ أَن اَسمَعَ المُوسِيقَی. ديدارت چقدر مرا شاد می کند: کَم يَسُرُّنِي لِقاؤُکَ. (لِلمُخاطَب) کَم يَسُرُّنِي لِقاؤُکِ. (لِلمُخاطَبَة) ديروز، پريروز کجا بودی؟ أَينَ کُنتَ أَمسِ ، أَمسِ الأَوَّل؟ در خانه پسر عمويم بودم: کُنتُ فِي بَيتِ إبنِ عَمِّي. ديشب کجا بودی؟ أَينَ کُنتَ اللَّيلَةَ الماضِيَّةَ؟ در خانه برادرم بودم: کُنتُ في بَيتِ أخي. روز بخير: نَهارُکَ سَعيد. روز خوبی را برايت آرزو می کنم: أَتَمَنَّی لَکَ يَوماً مُمتِعاً. (لِلمُخاطَب) أَتَمَنَّی لَکِ يَوماً مُمتِعاً. (لِلمُخاطَبَة) زنده باشی: حَيَّاکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / حَيَّاکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة) سال نو مبارک: کُلُّ عامٍ وَ أنتَ بِخَير.کُلُّ عامٍّ وَ أَنتُم بِخَيرٍ. سپاسگزارم: شُکراً./ بسيار سپاسگزارم: شُکراً جَزيلاً. خيلی از شما سپاسگزارم: أشْکُرُکَ جِدّاً. (لِلمُخاطَب) / أشْکُرُکِ جِدّاً. (لِلمُخاطَبَة) أشْکُرُکُم جِدّاً. (لِلمُخاطَبِينَ) / أشْکُرُکُنَّ جِدّاً. (لِلمُخاطَبات) سخت نگير: هَوِّنْ عَلَيْکَ. (لِلمُخاطَب) / هَوِّني عَلَيکِ. (لِلمُخاطَبَة) سفر بخير: رِحلَةٌ سَعيدَةٌ. سفر چطور بود؟ کَيفَ کانَتِ الرِّحلَةُ؟ سفر بسيار خوب بود: کانَتِ الرِّحلَةُ جَيِّداً جِدّاً. سلامت باشی:سَلَّمَكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / سَلَّمَكِ اللهُ: (لِلمخاطبة) سلام مرا به… برسان: بَلِّغْ سَلامی إلی… سلام مرا به خانواده ام برسان: بَلِّغْ سَلامي إلی أَهلِي . سلام مرا به همسر گراميتان برسانيد. بَلِّغ تَحِيَّاتِي إلَی زَوجَتِکَ الفاضِلَة. سلام مرا به شوهر گراميتان برسانيد: بَلِّغِي تَحِيَّاتِي إلَی زَوجِکِ الفاضِل. سلام، حالتان چطور است؟ أَهلاً، کَيفَ حالُکَ؟(لِلمُخاطَب) أَهلاً، کَيفَ حالُکِ؟(لِلمخاطبة) سپاسگزارم ، من خوبم: شُکرا، أَنَا بِخَيرٍ. شب بخير،عصر بخير: مَساءَالخَير./ شب خوش: لَيلَةً سَعيدَة. شب خوش: طابَتْ لَيلَتُکَ. (لِلمُخاطَب) / طابَتْ لَيلَتُکِ. (لِلمخاطبة) شب خوش: تُصْبِحُ عَلَی خَيْرٍ. (لِلمُخاطَب) / تُصبِحينَ عَلَی خَيْرٍ. (لِلمُخاطبة) شگفتا، عجبا: يا لَلعَجَبِ. شما اهل کجا هستيد؟ مِن أَينَ أَنتَ ؟ (لِلمُخاطَب) / مِن أَينَ أَنتِ ؟ (لِلمُخاطبة) مِن أَينَ أَنتُم ؟ (لِلمُخاطَبِينَ) / مِن أَينَ أَنتُنَّ ؟ (لِلمُخاطَبات) من عراقی هستم: أَنَا عِراقِيٌّ. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا عِراقِيَّة. (لِلمُؤَنَّث) ما عراقی هستيم: نَحنُ عِراقِيُّونَ. (لِلمُذَکَّر)/ نَحنُ عِراقِيَّاتٌ. (لِلمُؤَنَّث) شما را به خدا می سپارم: أَستَودِعُکَ اللهَ. (لِلمُخاطَب) / أَستَودِعُکِ اللهَ. (لِلمُخاطبة) شما عربی را به روانی حرف می زنيد: أَنتَ تَتَحَدَّثُ (تَتَکَلَّمُ) العَرَبِيَّةَ بِطَلاقَةٍ.(لِلمُخاطَب) شما عربی را به روانی حرف می زنيد: أَنتِ تَتَحَدَّثينَ (تَتَکَلَّمينَ) العَرَبِيَّةَبِطَلاقَةٍ.(لِلمُخاطبة) صبح به خير: صَباحَ الخَير، صَباحَ النُّور. صباحَ بِنْتِ القُنْصُل: ترجمه: صبح شما سرخ فام باد! معادل معنايی: صبح بخير.[1] صباحَ الفُلّ: صبح شما بسان گُل نيلوفرباد! معادل معنايی: صبح بخير! صباحَ القِشْطة: ترجمه: صبح شما بسان سرشيرباد! معادل معنايی: صبح بخير! عجب سخن درستی! يا لَهُ مِن قَولٍ سَليمٍ! عذر شما موجّه نيست: إعتِذارُکَ غَيرُ مُبَرَّرٍ. (لِلمُخاطَب)/ إعتِذارُکِ غَيرُ مُبَرَّرٍ. (لِلمُخاطبة) کاملاً اطمينان ندارم : لَستُ مُتَأَکِّداً تَماماً. (لِلمُذَکَّر)/ لَستُ مُتَأَکِّدةً تَماماً. (لِلمُؤَنَّث) گمان نمی کنم: لا أَظُنُّ. / گمان نمی کنيم: لا نَظُنُّ . گمان نمی کنی: لا تَظُنُّ. (لِلمُخاطَب) / گمان نمی کنی: لا تُظُنِّينَ. (لِلمُخاطبة) گمان نمی کنيد: لا تَظُنُّونَ. (لِلمُخاطَبِينَ) / گمان نمی کنيد: لا تَظنُننَ. (لِلمُخاطَبات) لطفاً: مِنْ فَضْلِکَ ، رَجاءً./ لطفاً به من نشان… بده: أرِنِی مِن فَضْلِکَ./ لطفاً اين پارچه را به من نشان بده: أَرِني هَذَا القُماشَ مِن فَضلِکَ . لطفاً به آرامی صحبت کنيد: مِن فَضلِکَ تَکَلَّم بِهُدُوءٍ . رَجاءً تَکَلَّم بِبُطءٍ. (لِلمُخاطَب) لطفاً به آرامی صحبت کنيد: مِن فَضلِکِ تَکَلَّمي بِهُدُوءٍ. رَجاءً تَکَلَّمي بِبُطءٍ. (لِلمُخاطبة) زيرا نمی فهمم منظور شما چيست: لِأَنَّي لا أَفهَمُ ما تَقصُدُ. (لِلمُخاطَب) لِأَنَّي لا أَفهَمُ ما تَقصُدِينَ. (لِلمُخاطبة) لطفاً سلام مرا به برادرت برسان: مِن فَضلِکَ بَلِّغ سَلامِي إلَی أَخيکَ. (لِلمُخاطَب) مِن فَضلِکِ بَلِّغی سَلامِي إلَی أَخيکِ. (لِلمُخاطبة) مبارک باشد: مَبْرُوک، تَهانينا./ مبارك باشد! هزارتبريك:أَلْفُ مَبْروك. متأسفم: آسِف. (لِلمُذَکَّر)/ آسِفَة. (لِلمُؤَنَّث) بسيار متأسفم: أَنَا آسِفٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا آسِفَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث)/ متأسفانه: مَعَ الأسَفِ. مدت زيادی اينجا بوديد؟ هَل قَضَيتَ وَقتاً طَويلاً هُنا ؟ (لِلمُخاطَب) هَل قَضَيتِ وَقتاً طَويلاً هُنا ؟ (لِلمُخاطبة) نَعَم، قَضَيتُ وَقتاً طَويلاً هُنا: بله، مدت زيادی اينجا بودم. لا، ما قَضَيتُ وَقتاً طَويلاً هُنا:نه، مدت زيادی اينجا نبودم. مزاحم شما نمی شوم: لا اُزاحِمُکَ. (لِلمُخاطَب) / لا اُزاحِمُکِ. (لِلمُخاطبة) معذرت می خواهم: أرْجُو المَعْذَرَة، مَعْذَرَةً. معرفی می کنم ايشان آقای، خانم، دوشيزه..: اُقَدِّمُ السَّيِّد، السَّيِّدَة، الآنِسَة… أُقَدِّمُ السَّيِّدَ جَعفرِيّ، السَّيِّدَةَ مُحَمَّدِيّ، الآنِسَةَ مُوسَوِيّ مرا ببخشيد: سامِحني. (لِلمُخاطَب) / سامِحِينِي. (لِلمُخاطبة) مرا سرزنش نکن. لا تُؤَاخِذنِي.لا تَلُمُنِي. موفق باشی، پيروزباشی: وَفَقَّكَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) / وَفَقَّكِ اللهُ. (لِلمُخاطبة) من باور نمی کنم: لا اُصَدِّقُ./ من سخن شما را باور نمی کنم: أَنَا لا أُصَدِّقُ کَلامَکَ. من بايد بروم: يَجِبُ أَن أَذهَبَ./ بايد به دانشگاه بروم : يَجِبُ أَن أَذهَبَ إلَی الجامِعَةِ . من به شما قول می دهم: اُعْطِيکَ کَلاماً. (لِلمُخاطَب)/ اُعْطِيکِ کَلاماً. (لِلمُخاطبة) من خيلی خوشحالم: أَنَا مَسرُورٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا مَسرُورَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث) من به شما کمک می کنم: أَنَا أُساعِدُکَ. (لِلمُخاطَب) / أَنَا أُساعِدُکِ. (لِلمُخاطبة) من خيلی خوبم، متشکرم: إِنِّي عَلَی ما يُرام، شُکراً. من خيلی خوب نيستم: إنِّي لَستُ عَلَی ما يُرام. من چيزهای زيادی راجع به شما شنيده ام: أَنَا سَمِعتُ عَنکَ الکَثيرَ، أَنَا سَمِعتُ کَثيراً عَنکَ . ما چيزهای زيادی راجع شما شنيده ايم: نَحنُ سَمِعنا کَثيراً عَنکُم . من در خدمت شما هستم: أَنَا في خِدمَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا في خِدمَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث) ما در خدمت شما هستم: نَحنُ فِي خِدمَتِکُم. (لِلمُخاطَبِينَ) نَحنُ فِي خِدمَتِکُنَّ. (لِلمُخاطَبات) من کاملاً احساس خوشبختی می کنم: إنِّي أَشعُرُ بِغايَةِ السَّعادَةِ. ما کاملاً احساس خوشبختی می کنيم: إنَّنا نَشعُرُ بِغايَةِ السَّعادَةِ. تو کاملاً احساس خوشبختی می کنی: إنَّکَ تَشعُرُ بِغايَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَب) إنَّکِ تَشعُرينَ بِغايَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطبة) شما کاملاً احساس خوشبختی می کنيد: إنَّکُم تَشعُرُونَ بِغايَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَبِينَ) إنَّکُنَّ تَشعُرنَ بِغايَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَبات) من احساس شادی فراوانی می کنم: إنِّي أَشعُرُ بِفَرَحٍ شَديدٍ. من سخت احساس نگرانی می کنم: إنِّي أَشعُرُ بِشِدَّةِ القَلَقِ. من بسيار نگرانم : إنِّي قَلِقٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/ إنِّي قَلِقَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث) من برای درگذشت او اندوهگينم: أَنَا حَزينٌ لِوَفاتِهِ. (لِلمُذَکَّر) أَنَا حَزينَةٌ لِوَفاتِهِ. (لِلمُؤَنَّث) من احساس ناراحتی می کنم: إنِّي غَيرُ مُرتاحٍ، إنِّي لاأَشعُرُ بِإرتِياحٍ. من شريک اندوه تو هستم: أَنَا أُشاطِرُکَ الأَحزانَ. (لِلمُخاطَب) درس چهارم : در بازار:فِي السُّوقِ جمع آوری:مجیدمومنی |
Category: اجتماعی
مکالمه زبان عربی
تشییع شهدای اخیر شیعیان عربستان در زمان حساس

مراسم تشییع 21 شهید حمله تروریستی تکفیری در قطیف عربستان برگزار شد اما آنچه بارز بود، موج مردمی صدها هزار نفری بود که با شعار «لبیک یا حسین»، «هیهات منا الذلة» اعتراض یکپارچهشان را به حکم اعدام «شیخ نمر» نشان دادند.
خبرگزاری فارس – وحید صمدی ؛
منطقه «قدیح» در استان «قطیف» در منطقه شرقیه عربستان، روز دوشنبه (دیروز) شاهد برگزاری مراسم تشییع پیکر 21 شهید انفجار تروریستی جمعه گذشته در مسجد «امام علی (ع)» بود.
مردم عربستان و اکثریت قریب به اتفاق آنان که شیعه بودند از شهرهای مختلف عربستان از جمله «الاحساء»، «الدمام»، «الجبیل» و «الخُبر» و چند شهر دیگر، خود را به قطیف رساندند.
هر چند خبرهای محلی حاکی از این بود که مقامات امنیتی در رسیدن مردم الاحساء به القطیف کارشکنی کردند، اما شاهدان عینی و تصاویر منتشر شده از مراسم روز گذشته میگویند که دست کم نیم میلیون نفر در این مراسم شرکت کردند.
در زمانی که عربستان حکم اعدام برای شیخ «نمر باقر النمر» روحانی مبارز شیعه صادر کرده است و مراجع و مقامات و فعالان مختلف درباره آن به عربستان هشدار دادهاند، این مردم، روز گذشته یکپارچه فریاد حمایت از شیخ نمر سر دادند.
پلاکاردها و تصاویر شیخ نمر که در دست مردم بود بخوبی گویای این مسئله بود. شعارهای یکپارچه «هیهات منا الذلة» و «لبیک یا حسین» که در ظاهر شعارهای دینی است، اصلیترین شعارهای سیاسی مردم شرق عربستان در مقابل دولت این کشور بود.
نکته مهم دیگر مراسم تظاهراتگونه دیروز، نبود حتی یک پرچم عربستان سعودی و در مقابل وجود پرچمهای زرد حزبالله در دستان مردم شرق عربستان بود.
این صحنه در زمانی که عربستان محور عربی مرتجع را علیه مقاومت در منطقه (سوریه، عراق، بحرین و یمن) رهبری میکند، به تفسیر نیازی ندارد؛ بخوبی گویاست.
قطع شدن اینترنت به هنگام مراسم تشیع در منطقه قطیف، کمترین کاری بود که میشد برای ممانعت از انعکاس موج اطلاعرسانی حضور مردمی انجام داد که دولت سعودی آن را انجام داد.
قطعا عربستان سعودی و آل سعود، هیبت و شکوه قدرتنمایی مردم شیعه کشور خود را مشاهده کردند و قطعا نگران قدرت بالقوه آنان هستند. امری که در شش ماه گذشته برای دومین رخ داد. زیرا همین صحنه در مراسم تشییع شهدای روستای «دالوه» در عاشورای گذشته نیز رخ داد و شعیان همین حرکت منسجم را به رخ «ریاض» کشیدند.
انتهای پیام/ص
نظرات کابران در ذیل مطلب در سایت خبرگزاری فارس
پرهیز از دروغ چراغ راه
امام سجاد(ع) فرمود: از دروغ کوچک و بزرگ، و جدی و شوخی پرهیز کنید، زیرا کسی که دروغ کوچک گفت، کمکم به دروغ بزرگ هم جرئت میکند.(1)
___________________________
1- بحارالانوار، ج 75، ص 135
مخالفت پیامبر با خرافه گرایی
مخالفت پیامبر با خرافه گرایی
ماریه قبطیه همسر رسول خدا فرزندي به دنیا آورد که پیامبر نام او را ابراهیم نهاد . این پسر مورد علاقه شدید رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله قرار گرفت اما هنوز هجده ماه از عمر این کودك نگذشته بود که از دنیا رفت .پیغمبر که کانون عاطفه و محبّت بود از این مصیبت به شدت متاءثر شد و اشک ریخت و فرمود : اي ابراهیم ! دل می سوزد و اشک می ریزد و ما محزونیم به خاطر تو ، ولی هرگز بر خلاف رضاي خدا چیزي نمی گوییم . تمام مسلمین از این مصیبت متاءثر بودند زیرا آنها می دیدند که غباري از حزن و اندوه بر دل پیغمبر صلی اللّه علیه و آله نشسته است آن روز تصادفا خورشید هم گرفته بود ، با مشاهده این وضع مسلمین همگی ابراز داشتند که : گرفتن خورشید نشانه هماهنگی عالم بالا با عالم پایین و رسول خدا می باشد لذا این اتفاق جز به خاطر فوت فرزند پیغمبر چیز دیگري نمی تواند باشد . البته این مطلب – فی ذاته – مانعی ندارد ، بلکه به خاطر رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله ممکن است دنیا هم زیر و رو شود اما در آن موقع این اتفاق روي این جهت نبود و در حقیقت یک مساءله طبیعی بود ولی مردم چون این حادثه را در یک روز مشاهده می کردند با هم مربوط می دانستند و در نتیجه سبب می گردید که ایمان و اعتقاد آنها به رسول خدا بیشتر شود . این مطلب به گوش پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه و آله رسید به جاي اینکه
آن حضرت از این تعبیر مردم خوشحال شود و مثل بسیاري از سیاست بازها موقع را براي تبلیغات غنیمت شمرد و از این عواطف و احساسات مردم به نفع اسلام استفاده کند ، نه تنها که چنین نکرد ، بلکه سکوت را هم جایز ندانسته به مسجد آمد و پس از آن به منبر رفتند و مردم را آگاه نمودند و صریحا اعلام داشتند که خورشید گرفته است اما هرگز به خاطر بچّه من نبوده است . زیرا پیغمبر صلی اللّه علیه و آله هرگز نمی خواست حتی براي هدایت مردم و پیشرفت اسلام هم از نقاط ضعف و جهالت جامعه استفاده کند بلکه تلاش می نمود تا از نقاط قوّت و علم و معرفت و بیداري مردم استفاده شود . چون قرآن به ایشان دستور داده است که : ادع الی سبیل ربک بالحکمۀ و الموعظۀ الحسنۀ و جادلهم بالتی هی احسن . یعنی اي پیامبر ! دعوت کن مردم را به سوي راه پروردگارت با حکمت و موعظه و . . . بنابراین آن حضرت تصور هم نکرد که خوب مردم اینطور فهمیده اند ، پس بنابراین من هم سکوت اختیار کنم ، هدف مهم است وسیله هر چه می خواهد باشد آن حضرت با عمل خود این منطق پست را رد کردند حتی از سکوتشان هم نمی خواستند سوء استفاده نمایند . زیرا اولًا اسلام احتیاجی به چنین چیزهایی ندارد و افرادي باید از اینگونه مسائل استفاده کنند که دین و مکتبشان برهان و منطق و دلیل ندارد و آثار و حقانیّت دینشان روشن و نمایان نیست . ثانیا : همان کسانی هم که از این گونه مسائل استفاده می کنند در نهایت امر اشتباه می نمایند . زیرا همان مثل معروف است که : همگان را همیشه نمی شود در جهالت نگاه داشت ، بعضی از مردم و یا همه مردم را در یک زمان محدود می توان در جهالت و بی خبري نگاه داشت اما همگان آن هم براي همیشه مقدور نیست . و ثالثا : خداوند به پیامبران و مسلمانها چنین اجازه اي نمی دهد زیرا از حق باید براي حق ( استفاده کرد وگرنه حق را با باطل آمیختن حق را از بین می برد . ( 4
منبع: کتاب سیره نبوي ، اثر شهید مطهری ص 73 .
خیلی امیدوار شدم
برا تعجیل فرج حضرت مهدی صلوات
مهدی جان :
بیا اگر تو بیایی غبار خواهد رفت…. غبار: تکفیری ها و داعش و آل سعود و طالبان و اسرائیل و وهابیت خائن.