بنام خداوند مهربان
انسان بایستی در درجه اول به اصلاح فکری و رفتاری خود اهتمام داشته باشد.
اگر جدی در این مسیر گام برداشت طبعتا عاقبت بخیری دیگران و اصلاح امور دیگران هم برایش اهمیت جدی پیدا می کند و در این راه نیز تلاش خواهد نمود.
هر قدر هم در اصلاح خود موفق باشد حرف و کلام او برای دیگران قابل قبول تر خواهد بود . به عبارت دیگر دعوت از دیگران به خیر و نیکی هم کلامی خواهد بود و هم عملکرد وی خود بهترین تبلیغ برای مسیر حق می باشد.
تا اینجای مطلب کلامی پسندیده است . اما اگر بگوییم تنها کسی میتواند دیگران را دعوت به حق و صبر کند که خودش کاملا فرد کاملی باشد و بی نقص /
اینجا این سوال پیش می آید مرز رسیدن به کمال کجا است و چه مقدار زمان می برد برای رسیدن به آن مرحله و آیا این شخص به کمال رسیده فرصتی پیدا خواهد کرد یا وقت و زمانی خواهد داشت که به این امر خیر به پردازد و آیا قبل از رسیدن به نقطه کمال هیچ وظیفه ای در قبال راهنمایی دیگران ندارد ایا باید امر به معروف و نهی از منکر را تا آنموقع تعطیل نماید.
باید عرض کنم همه ما طالب علم بزرگان دین از پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) و علمای دانشمند اهل تقوا و عمل نیک هستیم.
خوب طبیعی است ما با اشتیاق باید این علوم را و آگاهی را بیاموزیم و بمرور صادقانه هم عمل کنیم و هم هرچه یاد گرفتیم با ادب و احترام به دیگران منتقل کنیم. وقتی کسی را می خواهیم راهنمایی کنیم لحنی برادرانه و دلسوزانه و بسیار مودبانه بایستی باشد و توقع نداشته باشیم اگر خودمان عامل نباشیم کلام ما برای دیگران ارزشمند باشد.
خداوند به همه ما توفیق دهد حقایق را بفهمیم و عمل هم بکنیم و به دیگر عزیزان هم با کمال احترام برسانیم
از عزیزان دعوت می کنم از سایت فرهنگی فرهاد خانی بازدید نمایند ( https://khaani.ir / )
